-NH 16/05/2018
Brief aan mezelf
Leven is beweging erkennen, de veranderlijkheid omarmt. Als
water door de vingers glippend. Ongrijpbaar en tegelijkertijd in ons. Vastroesten of vastklampen aan de vorm is altijd een beetje sterven.
Het lichaam leeft, het lichaam vertelt. De beweging in ons lichaam leert ons wat leven is. Dat bewust voelen, is met liefde luisteren’ – NH 2015
Is ‘ZIJN’ in het moment de ultieme vorm? Steeds opnieuw in zijn veranderlijkheid. Creëert die veranderlijkheid de ultieme ‘beweging’? Is die beweging de uiting van ons Zijn, ons ‘Zelf’ met al zijn wonderen? Dit wonder bewust beleven en de beweging doorheen ons lichaam laten dansen, is de meest genereuze ‘vorm’ van geven, die ik me kan bedenken. -NH 2017
VANUIT EEN DIEP VERLEDEN
‘Mijn hoofd vol. Overspoeld door emoties.
Emoties vanuit een diep verleden
die nog verankerd in het heden
van mijn lichaam wonen.Zoekend naar de deur en de verlossende
bries die het stof doet oplaaien en
met zich meeneemt. Opgelost in lucht,
adem en verfrissing.Het hoofd koel houden. Ik begrijp
plots
die uitdrukking met gevoel
als nooit tevoren.Ik bemerk trots omtrent mijn eigen helderheid
verwikkeld te zijn in iets wat ik nog niet helemaal
kan zien, kan toelaten
en uiteindelijk kan loslaten.Loslaten kan en mag ook pas na het zien.
begrijpen.
Een kostbare mogelijkheid
tot helderheid en nieuwe perspectieven.Van innerlijke rust in een weidsheid
die ook nog ongekend
en ondenkbaar is voor
mezelf’– NH, datum ongekend.
‘Zo gevuld dat ik me leeg voel
zo leeg dat ik gevoelig ben
gevuld te worden’ -NH 2015
‘Ik gooide mijn hoofd naar achter, sloot mijn ogen
en voelde mijn reeds bestaande glimlach nog breder worden’ -NH, 2015
STILTE
de rivieren van je bloed
het dijen van je organen
de continuïteit van impulsen,
het ritme van je ademhaling
-NH 2015
De stilte als beweging
De dans van het middelpunt
-NH 2015
De dood lacht me toe,
het leven bruist!
-NH 2016
Afscheid
Vandaag nam ik afscheid.
Met mijn voeten in het wegtrekkende
water. Ik nam afscheid van mijn
‘ziek zijn’, draaide me om en wandelde weg.
Luisterend naar het rollen van de golven achter me.Vandaag maakte ik de cirkel rond,
de laatste stap om los te laten,
de eerste stappen in het onbekende.
Het onbekende van leven zonder
de pijn van verlies.Verlies van een leven
in een relatie,
een leven van ziek zijn
en een leven van vast houden.Het verlies bestaat niet meer.
Het verlies los gelaten.Met mijn voeten in de aarde, gestuurd door
de wind, bewogen door het water en verlicht
en verwarmd door vuur.Ik haal diep adem. De lucht die mijn
longen beroert en nooit meer terug zal komen.
-NH 28/02/16
‘What you do speaks so loudly that I cannot hear what you say.’
This quote from Ralph Waldo Emerson clarifies how my mind functions when I feel I am listening to someone that speaks from ideas but doesn’t embody them (yet). It often leaves me puzzled and makes me feel in need for a moment to digest, to allow the two contradictory informations to fall together. So I can connect. -NH 15/11/18
‘I m in a battle and have a battle to fight. Retreating would be dishonest. I know my action can trigger pain in others and can have an influence on their situation. But not fighting and retreating would be dishonest. Not knowing how I will come out of it myself, I act and embrace my fear for the unknown. Fear becomes my companion. From that open heart, I trust and draw my personal boundaries with endless strength.
Step by step. I listen to my own body language, I listen to there where I enclose myself and there where I surrender to the flow. Their were fearlessness rises up from deep down.
With my intention carried in my heart, I grow…’ -N.H. 01/2019
ONT MOET 