Het hele vrouw versus man gegeven dat heel aanwezig is in het ‘feminisme zoals ik het ken’ stoort me en bezorgt me vaak vraagtekens.
Ik ben er van overtuigd dat als je je opsplitst in twee rollen en twee kampen dat we het probleem sterk afvlakken en daardoor zelfs versterken.
Het ene kamp valt aan, het andere schiet in de verdediging zonder zelf goed en wel te beseffen waarom. Het lijkt dan meer over aanval en verdediging te gaan, winnen en verliezen, en niet meer om het onderliggende probleem en dus behoeftes.
Wat als we niet in die valkuil willen lopen en ons behelpen met woorden zoals vrouwelijk en mannelijk? Mijn eigen ervaring leert me dat de ‘vrouwelijke kracht’ cultureel onderdrukt wordt. En die kracht zit in de vrouw, maar evenzeer in de man. Yin en Yang in de Oosterse filosofie. Als we die bril opzetten, zijn we dus beide slachtoffer en onderdrukker. De man is hier voor mij evenzeer uit zijn evenwicht getrokken, als de vrouw.
De onderdrukking van de vrouwelijke pool wordt tot uitdrukking gebracht in het onderdrukken van de vrouw. Dat is wat we zien in de wereld, maar het is volgens mij meer dan dat. Het is een weerspiegeling van iets onderliggends en dieper. We kunnen ons er gemakkelijk op blind staren door kwaadheid en angst. Kwaadheid door de onderdrukking van ‘de vrouw’ door ‘de man’ en angst om dieper te kijken naar de vrouwelijke pool en kracht die in ons allen zit. Machtsverhoudingen lijken een kortstondig antwoord te zijn op de angst voor controleverlies, voor het onbekende en ongrijpbare voor onze overschatte hersenen. Die kwaadheid en angst weerhoudt ons om ons kwetsbaar te durven opstellen, te voelen, intuïtief te handelen, open te staan voor het onbekende en om ons over te geven aan het moment.
Als ik een boodschap de wereld in zou willen roepen omtrent dit thema, dan is dat met volle overtuiging een oproep naar ’sta op en handel met mededogen’.
– NH, 29/08/2017, #metoo
‘What Dancers Talk About When They Talk About Sexism’ Mijn steun en dank gaat naar Ilse Ghekiere die dit moeilijke onderwerp op de tafel durfde leggen met haar artikel in recto verso, 10/11/2017.
A collective and Open Letter to break silencing and being involuntary complicit. recto verso, 12/09/2018.
We all carry responsibilities.
Today, our responsibility is to speak up.‘We ask the artistic community to support and invest in this conversation. We ask the board of Troubleyn to take their responsibility. We ask the government and their institutions to also consider their role in holding individuals and organizations accountable.
Together we will no longer support a culture of hypocrisy and denial in the name of art. Together we will work towards a more inclusive understanding of artistic freedom.”
Choreographer’s statement, as a reaction on the Open Letter, in recto verso, 20/09/2018
Mea Culpa !
‘We must acknowledge that we have been part of a system, sections of which have silently tolerated and even enabled reprehensible behaviours. We apologise for each and every time we have failed to show solidarity with our colleagues who have less power and/or privilege in this system. We will no longer look the other way.”
ONT MOET 