A 1 on 1 ONT-MOETING. A ritual meeting with a duration of one hour, upon request.
I would like to give you a dance’
Not the dancing ‘for’, but with the intention of ‘giving’. From dancer to dance; from body to movement; from shape to energy; from being untouchable to vulnerability; from showing to allowing yourself to be seen.
In this meeting I invite you to let go of the expectations you have towards yourself.
‘Where do I end and you begin?’ – Radiohead
GARDENING TRACES
Ontmoeting
D’abord le silence comme une parole de peau à peau,
Attendre que les corps aient le désir de partager, de se partager,
Attendre que la peur fonde, que toi, autre, devienne simplement humain.
Que le silence de cette première rencontre nous enveloppe,
Manteau de soie tissé dans l’immédiat des êtres immobiles.
Ils œuvrent, alors que les mots s’invaginent, inutiles.Ensuite, lentement, le mouvement nous anime, l’un, l’autre.
Est-ce le silence qui, à notre insu, tisse ces fils qui nous lient ?
Ton mouvement, ton rythme, ton son, ta voix à distance et pourtant tellement proche.
Imbiber par capillarité invisible, par un lien de temps et de présence,
Je bouge seul et pourtant avec ton corps qui m’altère.C’est à cet instant,
Que l’air se fait matière chaude et mouvante, émouvante,
Que la vibration des pas se transmets, impulsions communicantes,
Qu’une lave chaude coule dans nos corps leur disant où aller,
Que l’espace n’est plus qu’épaisseur dans lequel chacun dessine sa trace,
Que le même air rempli nos poumons et fait battre notre sang.Viens ensuite le moment de rendre compte de la rencontre
Difficile de rendre l’intime quand la langue est autre,
Alors que les corps ont dialogué sans façons, sans retenues.
Quelques mots pour Nelle, N’elle, ailes qui s’emmêlent.
– Thierry Heynderickx, Antwerpen, 15/11/2017
Het koppelteken dat Nelle in haar ont-moeting plaatst, kan haar project niet beter uitleggen. Het contact tussen haar en de andere wordt ontdaan van enige verwachting of verplichting. Via het wegvallen van deze sociale denotatie, gaat het project puur over de twee zielen in de ruimte, en in welke manier ze met elkaar willen/kunnen (of niet willen/kunnen) verbinden. Het uur dat ik doorgebracht heb met Nelle heeft me enorm diep geraakt, rust gegeven en doen nadenken over mijn relatie tot mezelf en anderen. Een zeer fijne ervaring. —Brian Windelinckx, Brussel, 25.11.2017
‘Ontroerd, geraakt, ontwapend, verstild, verrast, verbonden, levend en dankbaar.
Ik was ook onder de indruk van je moed om zomaar een lied te zingen voor mij… dat was een highlight… een ervaren van de kracht van fragiliteit…’ – Benjamin Vandewalle, Brussel, 14.11.2017
Full and grateful, like receiving a present.
I felt that there was no room for cynical thought or judgment. Because of that a very open state was arising, allowing what ever to happen.
In the beginning I was a bit nervous, not sure if I will know how to re-act. As it went on , the tension released and I just wanted to see you without end.
Something that stayed is the thought that you are brave and I want to be like you.
Brave, free and sensing the moment. Creating yourself a platform, welcoming the moment, free to react ‘now’ and ‘now’. I think I left the meeting more open. -Ma’ayan Horesh, Brussel, 20.11.2017
‘Voor mij was de ont-moeting eerder dan een soort mystieke ervaring enorm concreet (hoewel die twee begrippen geen tegengestelden zit er voor mij wel een nuanceverschil op). Ik had niet het gevoel van mijzelf te overstijgen maar net heel dicht te komen bij wie ik ben. Van een hand uit te steken naar je eigen kern en om op een soort uitnodiging van je intuïtie of ‘gut feeling’ in te gaan. Heel aards misschien net.
Daarbij was het ook mogelijk om in dialoog te gaan met de Ander en me tegelijkertijd ook van een mogelijke ‘blik’ te ontdoen (zowel de verwachtende en beoordelende blik die we soms naar onszelf werpen als de blik waarvan we denken dat die van de Ander komt). Dus het maakte eigenlijk een situatie, een verhouding, mogelijk waar we er op dit moment te weinig van hebben (en al zeker binnen een pedagogische context die toch nog altijd kinderen mee vormt tot de volwassenen die ze later gaan zijn): namelijk een omgeving creëren waarin elk kind of volwassene ruimte krijgt om vanuit zichzelf te creëren. Zonder daarom meteen te moeten voldoen aan de verwachtingen van anderen. Alles wat momenteel in onze huidige wereld als ondergeschikt wordt beschouwd (namelijk het nemen van tijd, wederzijds respect, creativiteit, persoonlijkheid) krijgt een plaats binnen die ont-moeting. En dat is ook meteen de grond die nodig is voor zelfontplooiing.’ – Stephanie Van Aken, Mechelen, 26.11.2017
i welcomed the silence very much, just being there.
i could’ve been in that silence a lot longer.
without expectations.
or were there expectations?
now i’m not so sure.
i welcomed the stop very much, stopping the day which was billowing about me like a wind.
i remember your gaze during the dance: what it was saying, what it was not saying.
the song was soothing.
i remember being a bit paralysed afterwards, on the studio floor, bright white light, the smell. -Dan Mussett, Neerpelt, 07.12.2017
Ben Adam, aleh lema’ala aleh, / Man, oh man, rise up, rise
Aleh lema’ala aleh ben adam, aleh lema’ala aleh / Rise up, rise man, rise
up, riseKi koach az lecha / because you have tremendous strength
Yesh becha kanfey ruach / you have in you wings of wind
Yesh becha kanfey ruach / you have in you wings of wind
Kanfey nesharin abirim / wings of vultures-knightsAl tekachesh bam / don ‘t deny (defy) them
Pen yekachashu becha / for they might deny (defy) you
Drosh otam, drosh ben adam / seek them , seek them man
Veyimatsu miyad / and they will be found promptly (immediately)Ben Adam (c) OROT
-Yael Horesh, Israel, 09.12.2017
‘Zo’n ontmoeting waarin niets moet was voor mij heel ontspannend. En op een of andere manier kreeg ik er ook energie van 🙂 Waarschijnlijk net omdat niets moest? Ik kon tot rust komen tijdens het moment stilte. De eerste minuten, echter, dacht ik heel de tijd aan wat ik nog MOEST doen… Plannen, plannen… Ik maak voortdurend to-do-lijstjes in mijn hoofd. En er zijn dingen die telkens blijven liggen. Zoals deze mail, helaas. Mijn goed voornemen van dit jaar is dan ook die lijstjes gewoon sneller afwerken, zodat ik minder ga denken: dat MOET ik nog doen, en dat MOET ik nog doen.
Je schonk me een dans. Heel mooi om naar te kijken. Heel vloeiend. Precies of jij heel goed wist dat niets moest en alles kon of zo? En ook een beetje intiem en misschien wat bevreemdend, zo iemand die alleen voor jou danst. Ik zat niet anoniem tussen het publiek naar een dans te kijken.
Ik vond het fijn mee te bewegen. Ook heel ontspannend. Het was ook leuk dat we zo veel plaats hadden! Op die manier was er echt de vrijheid om te bewegen.
Toen je voor me zong voelde ik me al meer op mijn gemak omdat we dan al even bezig waren. Daardoor kon ik er meer van genieten. De ontmoeting zat al in een verder stadium of zo? Omdat we al even gebabbeld hadden waren we ietsje minder vreemden voor elkaar. En dat maakte het minder bevreemdend voor mij om naar jou te kijken of te luisteren.
Zelf zingen vind ik heel oncomfortabel omdat ik weet dat ik gewoon niet zo mooi kan zingen. Als ik het zingen dan zou bestempelen als geluiden maken, voelde ik me meer op mijn gemak. Net zoals het dansen bewegen noemen, veiliger voelt. Dan liggen de verwachtingen anders en MOET er minder, denk ik.’ – Laura Bergans. , Antwerpen, 2.01.2018
Lieve Nelle,
Het is goed.Het beweegt.Het maakt me blij.Kinderlijk blij.
Fijn een deel te mogen zijn.Te bestaan.Ergens in op te gaan.Er voor open te staan.
Te ontkoppelenin ont-Moeten.
Met de ‘M’van Maarten.Via een ‘pintje’te ont-lokken. Altijd.
Vrij te zijn,onvoorwaardelijk.
Dank je,g— Gonda Cleynhens, Wespelaar-Tildonk, 19.03.2018.
ONT MOET 
2 thoughts on “‘I would like to give you a dance’”