Ont-moet Gonda Cleynhens

From: Gonda Cleynhens 
Subject: ontmoeten/ woorden voor jouw site
Date: 9 March 2018 at 09:53:09 GMT-6
To: Nelle Hens

Lieve Nelle,

Ik heb lang en veel nagedacht over ‘wat’ ik zou schrijven. Het is ondertussen zo groot en zo veel geworden.
Tot ik ‘een ingeving’ had, over de brief die ik jou stuurde. Een hele open brief, dat was ook de bedoeling.
Wanneer je iemand écht wil ontmoeten, kunnen er geen barrières zijn.
Mocht je het zelf ok vinden mag je deze brief zo op jouw site zetten.
Ik schreef er nog een klein stukje achter over ons ‘samen ontmoeten.’
Als je vindt dat er iets ontbreekt, laat het dan maar weten. Ik schrijf het er graag bij.
(Of je kan natuurlijk ook stukken weglaten.)

Je ziet maar, of zegt het maar.
Ik doe het graag.

Alle liefs,
gonda

 

 

 

Beste Nelle,

Ik val maar met de deur in huis, wat zeker niet mijn gewoonte is. Maar soms zet een gevoel van ‘noodzaak’, je over grenzen heen.
Graag wil ik even schetsen waar het over gaat. Nog liever zou ik met je praten, van mens tot mens. Dat lijkt me fijner en directer.
Even kort voorstellen:
Ik ben kunstenaar. Al mijn hele leven druk ik me uit via schilderkunst. Mijn allergrootste levensbron en inspiratie zijn onze 4 kinderen.
6 jaar geleden kwam onze oudste zoon, Maarten, op 22 jarige leeftijd, om het leven, toen hij onderweg op de fiets werd aangereden
door een vrachtwagen. ( Dit is voor me heel moeilijk om neer te schrijven. Ik denk dat ik dat, nu, voor het eerst doe. Vandaar ook de
directheid, het lijkt de enige manier.) Mijn leven stopte… stond lang stil… Maar, er begon iets nieuw…
Mijn schilderen, nu, gedurende deze ‘niet tijd’, is totaal veranderd. Mijn relatie met Maarten is een bron van communicatie over grenzen heen.
Grenzen waar ik voordien geen weet van had. Grenzen die geen grenzen blijken te zijn, maar een gebied van eindeloze mogelijkheden.
Het reflecteert zich uiteraard in de schilderijen. Ze zijn er onlosmakelijk mee verbonden en blijken meer en meer verhalenvertellers.
Steeds vaker is ‘interferentie’ het woord dat opduikt tussen de werken. Interferentie als golven die elkaar beïnvloeden. Niet enkel
mekaar, maar ook de toeschouwer. (Zo hebben de mensen, tijdens de vorige tentoonstelling, zelf de tentoonstelling opgebouwd.
Ze plaatsten en verplaatsten werken, waardoor er een steeds wisselende golf ontstond, met wisselende sterktes, steeds andere verhalen.
Ontmoetingen tussen de werken en de toeschouwers, waardoor de toeschouwer eigenlijk mee het werk werd.)
Muziek was en is een heel belangrijk voor Maarten. Sinds een paar jaar voel ik heel sterk dat ook dans een golf is die van het werk uit gaat.
Een resonantie, een golf, door de muziek en door de beweging van dans, heen. Het lijkt voor de schilderijen meer en meer de bedoeling
hen te verhalen buiten hun kaders. Een groot onontgonnen gebied ligt daar via wegen die buiten het gangbare liggen.

Ik zou nog lang kunnen vertellen. Ik wou graag gewoon eens afspreken, zonder me voor te stellen. Maar op een nacht schreven zich de
woorden hierboven. Veel te beperkt om de veelheid te vatten. Slechts een poging tot: ontmoeten. Kunnen we, geheel vrijblijvend, eens samen
praten en voelen. Kijken of het mogelijk zou zijn het in dans te gieten? De laatste weken dans ik dagelijks tussen en (niet letterlijk:) met de schilderijen.
(Ik ben geen danser, maar dans graag ) We zien wel waar het zich naar toe beweegt. Alles is mogelijk.
(interferentie zijn 2 golven die elkaar versterken, verkleinen of opheffen. Alles is mogelijk en alles is goed.)
Heel graag wil ik jou ontmoeten.

Het is ‘de onvoorwaardelijke liefde’ voor mijn kind, die mij de kracht geeft om steeds het ‘nieuwe’ te zien.

Lieve groeten,
gonda

———————————————————————————————————-

Toen ik deze mail naar Nelle schreef wist ik niets van haar project over ontmoeten. Nelle ging onmiddellijk in op mijn schrijven.
We zagen elkaar voor het eerst kort erna.  Pas dan ontdekten we een wederzijds ontmoeten.
Over de stilte, langsheen de woorden, in het zingen… maar vooral in het ont-moeten, ontmoeten we mekaar.
Daar beweegt het in en over de dans, in en over onzichtbare golven, zichtbaar en voelbaar gemaakt.

Het beweegt nog steeds…

Met eindeloze dank,
gonda cleynhens

 

 

 

27/04/17 —  1 op 1 Ont-moeting met Gonda Cleynhens

 

 

 

 

10/05/17 —  1 op 1 Ont-moeting Gonda Cleynhens, ‘Ik wil je graag een dans geven’.

 

 

 

 

10/06/17 — ‘Pintje voor de Mette’ – verjaardagsfeest van Maarten. 1 op 1 Ont-moetingsritueel met getuigen in het atelier van Gonda Cleynhens.

 

 

 

From: Nelle Hens 
Subject: Re: energie
Date: 30 September 2017 at 10:57:51 GMT-5
To: Gonda Cleynhens

Dag Gonda,

Dank voor je mails, schrijven en uitnodiging !
Fijn om te horen dat jullie genieten van elkaar en de natuur. 

Het gaat goed met me en bevind me tegelijkertijd op een hobbelige weg. Gisteren vergeleek iemand deze weg met een geboortekanaal.
Ik voel me erg gedreven en heb die kracht ook nodig om hier door te geraken. Het is zoeken naar een passende structuur, om in te functioneren en te werken. De huidige artistieke sector staat erg onder druk, spreekt veel over duurzaamheid, maar blijft toch eerder product gericht. 

Ik heb ook meer en meer het gevoel dat we vergeten zijn wat ‘samen werken’ is.
Mijn buikgevoel is sterk en ik luister. Mijn richting is duidelijk. Het vormeloze mag weer vorm krijgen. Ik hoop dat mensen zich er bij kunnen aansluiten en ik bij hen, in ontmoeting, want ik heb een sterk gevoel dat we elkaar nodig hebben. In authenticiteit en verbinding. 

Deze zomer ben ik met een yoga teacher training (vijnana yoga) gestart en de dagelijkse integrate van stabiliteit in mijn lichaam, betekent voor me een houvast in de beweging van wat nu ‘los zand’ lijkt te zijn.

Als je trouwens samen wil spelen of wat dingen wil uitproberen in je atelier, graag. 

Liefs,
Nelle

 

Met dank aan Gonda Cleynhens, Peter Claeys & Maarten Claeys.

 

Wordt vervolgd  ….